TAMA NA.

Ayaw ko na.

Itigil na natin ito.

Hindi ko alam kung saan ko nahugot ang lakas ng loob na putulin ang kung ano mang mayroon sa ating dalawa.

Ang alam ko lamang ay gusto ko ng kumawala.

Kumawala sa mundong ikaw mismo ang gumawa

At sumira

Sumira ng pag-asang may pag-asa tayong dalawa

Gusto mo na bang itigil ito?

Tatlong araw kong pinag-isipan

Binalikan

Ang tanong na gumulo sa kung ano mang mayroon tayo

Ayaw ko na.

Itigil na natin ito.

Dalawang oras kong paulit ulit na isinusulat at binubura

Malalim na pinag isipan kung handa na ba akong tapusin ang kung ano mang mayroon tayo

Heto na naman ako sa salitang tayo

Walang tayo

Kaya nga tinigil ko na

Tinapos ko na

Kung ano man ang mayroon sa ating dalawa

Tama na!

Tama na!

Sigaw ng isipan ko sa puso ko.

Tama na!

Maawa ka!

Hindi ko alam kung nung tinapos ko at ang nabunot na tinik sa dibidib ko ay dahil gusto ko na talagang tapusin o gusto ko lang na ako ay iyong habulin

Ngunit hindi mo ginawa.

WALA KANG GINAWA.

Ipinamukha mong wala akong lugar sa buhay mo

Na wala lang ang lahat

Na isa lang akong pagpipilian

Parausan

Habulin mo ako...

Hinihintay ko lang na habulin mo ako...

Pigilan mo ako

Huwag mo ako hayaang mawala sa buhay mo

Dahil walang pag aalinlangan.

Babalik ako. Babalik ako sayo.

Kahit isang malaking katangahan, gagawin ko.

Ipakita mo lang na importante ako sayo

Ipakita mo lang na may lugar ako sa buhay mo

Sabihin mo lang na may patutunguhan yung 'tayo'

Sabihin mo lang na magkakaroon ng 'tayo'

Kahit nga wala ng 'tayo'

Magpapakatanga akong muli para sayo. 

Ano nga ba tayo?

Ano nga ba tayo? 

Tanong na paulit ulit na umiikot sa utak ko

Tayo na ba o hindi pa?

Nanliligaw ka ba?

Ano nga ba talaga?

Hinawakan mo ang kamay ko.

Niyakap mo ako ng mahigpit, mainit hanggang magising ako.

Hinagkan mo ang mga labi ko.

Pinatibok ang natutulog kong puso.

Ano nga ba tayo?

Pinupuntahan mo ako sa opisina.

Araw ko'y palagi mong kinakamusta.

Ingat ka.

Kumain ka.

Mahalaga ka.

Espesyal ka.

Gusto din kita.

Gusto mo din pala ako. Pero ano nga ba tayo?

Kasi ang gulo.

Ang komplikado ng ganito.

Hindi ko alam kung saan ako pupunta.

Saan ako lulugar sa buhay mo.

Ano nga ba tayo?

MU tayo.

MU?

Ano yun?

Kinakain ba yun?

Estado ba ng relasyon yun?

Anong ibig sabihin nun?

Dapat ko bang ikatuwa na MU tayo?

Na MU LANG tayo?

Matapos mong iparamdam ang lahat ng ito. MU LANG TAYO?

MU? 

Yan tayo.

Malabong usapan.

Malanding ugnayan

Mayroon na parang wala.

Yan tayo.

Bakit mo ako pinapaikot?

Dinadala?

Nilulunod?

Sa mga mabubulaklak mong salita.

Saan ba ito patutungo?

Kasi naguguluhan na ako

Nalilito na ako

Nawawala na ako sa ulirat sa tuwing tinanong ko sa sarili kong....

Ano nga ba talaga tayo?

Saan ba tayo patungo?

O may patutunguhan nga ba tayo?

Tayo?

Ano yun? May ganoon ba sa ating dalawa? Ang tayo?

Ang alam ko lang merong ikaw at ako.

Pero walang tayo.

Kaya ngayon alam ko na ang sagot sa tanong na, ano nga ba tayo? 

Walang tayo. 

Mayroong ako na nagmamahal sayo.

Mayroong ikaw na pinapaikot ako sa mundo mo hangga't may pakinabang pa ako sayo.

Nakuha mo na ang gusto mo.

Di mo na kailangan pang sagutin ang tanong kung ano nga ba tayo.

Ako naman ang sasagot sa tanong mo na isinagot mo sa tanong ko.

Kung gusto ko na bang itigil ito?

Ayaw ko pero OO.

Ayaw ko dahil mamamatay ako kapag nawala ka.

Mamamatay ang puso ko kasama ang pag-asa na binuo mo gamit ang iyong talentadong dila.

Mamamatay ang ako na nabuo dahil sayo.

Mamamatay ang katawang lupa na meron pala ako.

Ayaw ko dahil pinaramdam mong kaya kong magmahal ng isang katulad mo.

Ngunit ayaw ko dahil di ko kayang makitang may kasama ka ng iba, ayaw ko...

Ayaw ko.

Ayaw ko.

Ayaw ko.

Pero OO dahil kailangan ko.

Dahil ayaw kong mamatay ang natitirang pagmamahal na mayroon ako para sa sarili ko.

Dahil ayun na lang ang pinanghahawakan ko.

Para wag sumuko.

Sa mundong akala ko'y mayroong tayo.

Sa mundong ako lang pala ang tao.

****

My Entry to the Love Letters That I Never Sent

BLEPP 2016 Realization-My Confession

Hello po,

I just want to share something, when my friend who is going to take the board exam for ece talked to me about his distress in the upcoming boards, his pressure because I already pass the psychometrician board exam, I gave him words to motivate him and calm him. And while I was talking to him, I realized something, and I don't know if it is applicable to all, but I realized that there are only 2 types of people who failed the exam, the one who did not prepare and the one who did not believe. You can be prepared and then you didn't believe, or you believed, but you did not prepare, but it won't be an assurance that you will pass. It should be a mix of both, and then that is when God will intervene.

Review centers are great sources of foundation and preparation, but it won't be an assurance that you will pass. I do believe that review centers are just there to guide you and help you. Review centers are the ones who will pave the path, but they will not be the one to walk the path, it will be you. So, you should be the one to exert an effort not them. Review centers will prepare you for the big day, but they won't be the one to take the exam, it will be you, so you should be the one who is doing the work and not them. Don't just rely on what they give to you, study on your own, read and read and read.

These are my realizations after the exam, after the results. Because you cannot ask for a rain if you are not prepared for the rain. :)


Almost Girl, RPm
UE

P.S.

I don't know if you are going to share it or not. Either way, thanks. I just need an outlet. Hindi po kasi ako makapagshare sa friends ko niyan kasi they failed the exam and I don't want to offend them or make them think na mayabang ako. If you are asking why, Almost, kasi I'm an almost latin awardee, Magna Cum Laude pero I was technically disqualified kasi nag stop ako ng pag aaral. And my grades for the boards are so almost, 84,86,87,76.  And almost po palagi ang estado ng love life ko.


Thank you, I just need an outlet. Ang tagal ko na pong gusto ilabas ito simula pa nung lumabas ung results. :) I feel better now. God Bless you po!

I cancelled a date today because of the monsters in my head...

I cancelled a date just because I don't feel like myself today and I don't feel like living today or even staying awake. Because the monsters in my head are back again they were never gone just hiding and waiting when I'm vulnerable again, so they can take over, fully take over me, just because...I don't want to keep on living anymore. Again.